Lud wybrany – BiaÅ‚a Sobota

Czytanie z Listu świętego Piotra Apostoła.
1 P 2:1-10
Najmilsi: Usunąwszy wszelką złość oraz wszelki podstęp, obłudę, zazdrość i wszystkie obmowy, jako dopiero narodzone niemowlęta pożądajcie czystego, duchowego mleka, abyście przez nie wzrastali ku zbawieniu. Jeśli tylko skosztowaliście, że słodki jest Pan.
Zbliżając się do Niego, będącego żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale wybranym i cenionym przez Boga, i wy sami jako żywe kamienie wesprzecie się na Nim, wchodząc w skład domu duchowego, świętego kapłaństwa dla składania duchowych ofiar miłych Bogu przez Jezusa Chrystusa. Bo powiedziane jest w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny, a kto weń uwierzy, zawiedziony nie będzie. Wam tedy wierzącym cześć, a dla niewierzących kamień, który odrzucili budujący, ten stał się głównym węgłem. I kamieniem obrazy i opoką zgorszenia dla tych, którzy zrażają się słowem nie wierząc temu, do czego przeznaczeni zostali. Wy jednak jesteście rodzajem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście głosili potęgę Tego, który z ciemności wezwał was do swego przedziwnego światła. Wy, coście niegdyś nie byli ludem, a teraz jesteście ludem Bożym, coście nie dostąpili byli miłosierdzia, a teraz miłosierdzia doznali.

CiÄ…g dalszy +︎ Ewangelii Å›wiÄ™tej wedÅ‚ug Jana.
J 20:1-9
Onego czasu: Pierwszego dnia tygodnia rankiem, gdy jeszcze był mrok, przyszła do grobowca Maria Magdalena i ujrzała kamień odsunięty od grobu. Pobiegła przeto i przyszła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego miłował Jezus, i rzekła im: «Zabrano Pana z grobu, a nie wiemy, gdzie Go położono».
Wyszedł tedy Piotr i ów drugi uczeń i przyszli do grobu. I biegli obaj razem, a ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i pierwszy przybył do grobu. A nachyliwszy się ujrzał leżące prześcieradła, wszelako nie wszedł. Przyszedł tedy Szymon Piotr, idąc za nim wszedł do grobowca i ujrzał leżące prześcieradła oraz chustę, która była na głowie Jego, leżącą nie razem z prześcieradłami, ale zwiniętą osobno na jednym miejscu. Wtedy więc wszedł i ów uczeń, który pierwszy przybył do grobu – zobaczył i uwierzył. Nie rozumieli bowiem jeszcze Pisma, że trzeba było, aby On powstał z martwych.

Gdy rozważałem dzisiejsze słowo, na myśl przyszła mi scena spotkania Jezusa z cudzołożnicą. Chrystus bowiem wtedy pokazał swoją wyższość nad faryzeuszami, nad grzechem. Tłumowi, który zebrał się, aby ukamienować grzesznicę, Pan wypisywał grzechy na piasku. Zrobił to po to, aby dogłębnie poruszyło się ich sumienie. Jakże podobne do tej sytuacji jest dzisiejsze czytanie, które nie tylko stanowi swoiste przypomnienie tego, co czynić powinniśmy, aby stać się, jak to słyszeliśmy, nowym zaczynem. Słowa, które Jezus skierował do cudzołożnicy: Idź, a od tej chwili już nie grzesz!, są prawdziwym potwierdzeniem tego, czym staniemy się, gdy porzucimy stary kwas grzechu. Oto my, lud niewierny, dzięki śmierci Chrystusa na krzyżu, staliśmy się prawdziwym ludem Boga, który został nabyty przez Boga Jego własną najdroższą krwią. Żywy Chrystus jest naszym fundamentem, który nawet dla grzeszników stał się prawdziwym kamieniem węgielnym.

Wszystkie rozważania: https://isidorium.com/wielkopostne-rozwazania/