Podstawy do rytu dominikańskiego
Tekst przedstawia ryt dominikański w porównaniu do tradycyjnego rytu rzymskiego, więc może nie być w pełni zrozumiały dla osób, które z tradycyjnym rytem rzymskim nie miały za wiele do czynienia.
Ryt dominikański, czyli tradycyjny ryt partykularny Zakonu Braci Kaznodziei, ma w sobie wiele specyficznych cech, po których jest rozpoznawany, chociażby słynny gest rozłożenia rąk na anamnezę.
W Polsce niestety ten ryt jest bardzo mało rozsławiony, tylko 4 ojców kaznodziei go praktykuje, z czego dwóch miałem przyjemność poznać osobiście i obu służyć.
Msza recytowana w rycie dominikańskim w zasadzie niewiele różni się od Mszy w tradycyjnym rycie. Wierny, który ma niewielką wiedzę na ten temat może nawet nie odróżnić tych rytów (w przypadku Mszy recytowanej). Prawdziwe różnice dostrzeże dopiero posługujący ministrant:
- W odróżnieniu do rytu rzymskiego, gdy ministrant przechodzi przez środek podczas Mszy skłania się głęboko, przyklęka tylko na początku i na końcu.
- Mszał powinien być umieszczony na poduszce zamiast na pulpicie.
- Ministrant przynosi (i po Mszy zabiera) Mszał, trzymając go w rękach na wysokości klatki piersiowej, oparty o prawe ramię.
- Jeszcze przed modlitwami u stopni ołtarza odbywa się zalanie, gdy ministrant podaje wodę mówi „benedicite”.
- Modlitwy u stopni ołtarza są krótsze, składają się z dialogu
„S: Confitemini Dominio quoniam bonus.
M: Quoniam in saeculum misericordia ejus”
Następnie przechodzi się do spowiedzi powszechnej, która brzmi trochę inaczej (wspomina się Świętego Dominika), również nie uderza się w pierś, gdyż „mea culpa” jest tylko raz. - Podczas zwykłej Mszy recytowanej Kyrie odbywa się po stronie Epistoły.
- Po lekcji nic nie odpowiadamy.
- Przed Ewangelią podczas słów „sequentia sancti Evangelii secundum N” po wykonaniu trzech znaków krzyża na czole ustach i sercu, wykonuje się jeszcze jeden duży znak krzyża.
- Na końcu Ewangelii czynimy duży znak krzyża i nic nie odpowiadamy.
- Nie odbywa się zalanie, ponieważ odbyło się już przed modlitwami u stopni ołtarza, odbywa się tylko lavabo.
- Na orate fratres nic się nie odpowiada.
- Podniesienie jest krótkie i dzwoni się tylko raz.
- Po konsekracji jest wspomniany przeze mnie wcześniej moment rozłożenia szeroko rąk.
- Nie ma małego podniesienia.
- Uproszczona jest modlitwa podczas podawania Komunii Świętej, zamiast „custodiat animam tuam” mówi się „custodiat te”.
- Po ostatniej Ewangelii odpowiadamy „Deo Gratias” i wykonujemy duży znak krzyża.
- Z racji takiej, że w tym rycie odprawiają tylko Dominikanie i kapłani Bractwa Świętego Wincentego Ferrera, którzy w swoim ubiorze zamiast biretów mają kaptury, to podczas Mszy jako nakrycie głowy używają odpowiednio założonych humerałów.
Tekst do rytu dominikańskiego:
W przypadku uwag bądź pytań proszę pisać na maila:
karol@dziegielewski.info
Zdjęcia/pdf: